Τιμούμε τη γενναιότητα, την αυτοθυσία και την ελληνική ψυχή τους
Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος…
Αυτός ο στίχος κλείνει μέσα του όλο τον πόνο του βίαιου ξεριζωμού των Ποντίων αδελφών μας και όλο το παράπονο για τη μοναξιά και την πίκρα που έχουν νιώσει πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια.
Σήμερα, τιμούμε τα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων, των ανθρώπων που εδώ και αιώνες στηρίζουν την Πατρίδα στις πιο δύσκολες στιγμές της.
Είναι οι άνθρωποι που στη νεώτερη ιστορία μας, συγκράτησαν την τουρκική απειλή μακριά από τον κυρίως Ελλαδικό χώρο, που πλήρωσαν μεγάλο φόρο αίματος για την αφοσίωσή τους, που θυσίασαν τα ίδια τους τα παιδιά για να μην γίνουν Τούρκοι, που εποίκισαν τη Μακεδονία ενισχύοντας έτσι τον ελληνικό πληθυσμό, σε μια εποχή που κινδύνευε να χάσει τον ελληνικό της χαρακτήρα, που κράτησαν ψηλά αυτό το ιδιαίτερο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού, που άνθισε επί χιλιετίες στα ακριτικά σημεία του ελληνισμού.
Αν και ο ρόλος τους στην υπεράσπιση της Πατρίδας μας υπήρξε πάντοτε πρωταγωνιστικός, δεν ήταν λίγες οι φορές που αντιμετωπίστηκαν ως ξένοι, που τους αρνήθηκε την ελληνικότητά τους η ίδια η Ελλάδα, το ίδιο το κράτος, σε μια πράξη αχαριστίας και αναλγησίας.
Όμως αυτό που πρέπει να γνωρίζουν είναι ότι οι συμπατριώτες τους, οι υπόλοιποι Ελλαδίτες, αναγνωρίζουν τις θυσίες και τους αγώνες τους, τους θεωρούν ισάξιους πολεμιστές και ισότιμους φορείς του ελληνικού πολιτισμού, στέλνοντάς τους ένα μήνυμα εθνικής ομοψυχίας και αγάπης.
Η ημέρα της Γενοκτονίας έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό για όλους εμάς, καθώς αναδεικνύει περίτρανα τη δύναμη του πατριωτισμού, της αυτοθυσίας και της αυταπάρνησης και πόσο αποφασιστικά όλα αυτά συνδράμουν στη διάσωση της Ελλάδας και εξασφαλίζουν την ιστορική της πορεία διαχρονικά.
Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στους αδελφούς μας Ποντίους που τιμωρήθηκαν με Γενοκτονία, επειδή πολέμησαν για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, και τους ευχαριστούμε για τις θυσίες τους αλλά και για το δυνατό παράδειγμά τους.
