Το πολύ όμορφο και γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Στυλιανού Ζεφυρίου, έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία και αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα «κοσμήματα» της πόλης.
Η προσπάθεια για ανέγερση εκκλησίας στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα ο Ιερός Ναός του Αγίου Στυλιανού στο Ζεφύρι, ξεκίνησε την τετραετία 1991-1994 όταν επί διοίκησης Αποστόλη Ζέρβα αγοράστηκαν τα οικόπεδα του χώρου του Ιερού Ναού. Πρωτεργάτης στη δημιουργία της εκκλησίας ήταν ο τότε αντιδήμαρχος Μιχάλης Κλαπάκης, ο οποίος με έξοδα της οικογένειας Κλαπάκη και την ενίσχυση του Δήμου και των πιστών της περιοχής, έχτισε την εκκλησία εις μνήμην του ήρωα Υποσμηναγού Κλαπάκη Στυλιανού.
Στις 24 Απριλίου του 1994, Κυριακή των Βαΐων, έγιναν τα θυρανοίξια του ναού από τον Μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα. Το Δημοτικό Συμβούλιο Ζεφυρίου, ζήτησε από τη Μητρόπολη τον Ιούλιο του 1994 την ίδρυση Ενορίας Αγίου Στυλιανού, με το αίτημα της δημοτικής αρχής να συνοδεύεται από 700 υπογραφές κατοίκων και την ενίσχυση του εξωραϊστικού συλλόγου «Άγιος Στυλιανός». Το 1996, η έκταση 660 τ.μ. παραχωρείται από το Δήμο Ζεφυρίου και τον τότε Δήμαρχο Κώστα Λιάρο στη Μητρόπολη, υπό τον όρο της ίδρυσης της ενορίας, κάτι που γίνεται πραγματικότητα ένα χρόνο αργότερα, όταν το 1997 το Μητροπολιτικό Συμβούλιο αποφασίζει την ίδρυση Ενορίας Αγίου Στυλιανού. Στη συνέχεια, άρχισαν οι διαδικασίες έκδοσης άδειας από τη Ναοδομία για την ανέγερση του Ιερού Ναού, ο οποίος θεμελιώθηκε το 2009 επί Δημαρχίας Φωτεινής Γιαννοπούλου.
Τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε, στον χώρο του ναού διεξήχθησαν εργασίες, καθώς ανακατασκευάστηκε πλήρως ο χώρος της κουζίνας, κατασκευάστηκαν νέες τουαλέτες για το κοινό και αποθηκευτικός χώρος κι έγινε στεγανοποίηση της παλιάς αίθουσας. Παράλληλα, με δωρεά των ενοριτών, τοποθετήθηκε στην αίθουσα του εντευκτηρίου, ειδική θήκη-βιτρίνα στην οποία εκτίθενται τα ιερατικά άμφια του μακαριστού τέως Προϊσταμένου και Εφημέριου του Ι. Ν. Αγίου Στυλιανού, π. Αποστόλου Αντωνίου. Σήμερα, εφημέριος του Αγίου Στυλιανού είναι ο Πρωτοπρεσβύτερος Προϊστάμενος Παναγίας Γργηγορούσας, π. Άγγελος Κανέλος.
Λίγα λόγια για τον Στέλιο Κλαπάκη…
Ο Ζεφυριώτης υποσμηναγός Κλαπάκης Στυλιανός του Χρήστου, γεννήθηκε το 1950 στο Εμπρόσνερο Χανίων. Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων τον Οκτώβριο του 1969 και αποφοίτησε τον Αύγουστο του 1973 με το βαθμό του ανθυποσμηναγού. Έχασε τη ζωή του την 1η Αυγούστου 1975 κατά την εκτέλεση διατεταγμένης πτήσεως, όταν το αεροσκάφος του F-84F της 340 Μοίρας Διώξεως – Βομβαρδισμού, κατευθυνόμενο από Κομοτηνή προς Τανάγρα, κατέπεσε 15 ναυτικά μίλια βορειοανατολικά της Κύμης Ευβοίας και βυθίστηκε.
Με γλαφυρό και συγκινητικό τρόπο η πρώην Δήμαρχος Ζεφυρίου Φωτεινή Γιαννοπούλου μίλησε για τον Στέλιο Κλαπάκη στις 17 Φεβρουαρίου του 2019, στο πλαίσιο εκδήλωσης προς τιμήν του Ζεφυριώτη ήρωα που έλαβε χώρα στον Άγιο Στυλιανό, στο πλαίσιο εκδήλωσης για την αποκάλυψη της μαρμάρινης πλάκας στη μνήμη του ιπτάμενου Υποσμηναγού Στυλιανό Κλαπάκη: «Ο Στελής μας έμενε λίγα μέτρα πιο μακριά από εδώ. Ένα δικό μας παιδί, που περπάτησε στη γειτονιά μας και έπαιζε μπάλα ως έφηβος στις αλάνες της, μαζί με τους φίλους της καρδιάς του. Ένας νέος άντρας, που η μοίρα του έταξε, στα 26 του χρόνια, να πραγματώσει τη ρήση του Καζαντζάκη: “Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε”. Μέσα από την αστραπή, πέρασε ο Στέλιος Κλαπάκης στην αιωνιότητα και η ιστορία τον κατέγραψε στο πάνθεον των ηρώων της. Υποσμηναγός, πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, όμορφος όσο και άφοβος, παλικάρι με το ανάστημά του υψηλό, όσο και η ευθύνη του· η ευθύνη του Έλληνα, του στρατιωτικού, του Κρητικού. Ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία, τον Αύγουστο του 1975, όταν το αεροπλάνο του εκτελώντας προγραμματισμένες στρατιωτικές ασκήσεις για την αναχαίτιση τουρκικών αεροσκαφών, χάθηκε στα ανοικτά της Εύβοιας. Χάθηκε, στον άχρονο χρόνο και η θάλασσα του Αιγαίου τον κράτησε για πάντα κοντά της. Αγνοούμενος για χρόνια, ένας από τους τρεις ήρωες αγνοούμενους, τα τρία παλικάρια που “έδωσε” το Ζεφύρι για την πατρίδα, εκείνα τα αιματοβαμμένα χρόνια της χούντας και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
«Αγνοούμενος». Η πιο πικρή λέξη για μια μάνα και μια οικογένεια. Λέξη που κρύβει μέσα της την αγωνία, τον πόνο, την απόγνωση, το σαράκι της αναζήτησης. Αλλά και την ελπίδα της προσμονής. Μια λέξη που δεν σου επιτρέπει να μαυροφορέσεις, γιατί προσμένεις τον γυρισμό. Και από την άλλη, δεν μπορείς να αγκαλιάσεις ένα φέρετρο. Να αποχαιρετήσεις τον αδελφό σου, τον γιο σου, να ανάψεις ένα κερί στη μνήμη του. Μέσα από αυτό το μαρτύριο διάβηκε η ζωή για την οικογένεια Κλαπάκη. Οι γονείς του και τ’ αδέρφια του: ο Βαγγέλης, η Μαρία και ο Μιχάλης. Βιώνοντας την οδύνη της απουσίας του, ο εξάδελφός του Μιχάλης Κλαπάκης του Γεωργίου, ανήγειρε στη μνήμη του την εκκλησία του Αγίου Στυλιανού. Πέρα απ’ τον κεραυνό που χτύπησε την οικογένεια, το όνομα Κλαπάκη σηματοδοτεί για τον τόπο αξίες και έχει αφήσει παρακαταθήκες στην αυτοδιοικητική διαδρομή του πρώην Δήμου Ζεφυρίου, με σημαντική τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της πόλης και σε τομείς όπως ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, το επιχειρείν. Σήμερα, με τον εντοιχισμό του μνημείου στον Ναό, αποκαλύπτουμε τον πραγματικό λόγο της ανέγερσής του και της αφιέρωσής του στον Άγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στον Άγιο Στυλιανό».
Ο Άγιος Στυλιανός τιμάται από την Εκκλησία στις 26 Νοεμβρίου κάθε χρόνο. Θεωρείται προστάτης των βρεφών και των νηπίων. Στις εικόνες, οι αγιογράφοι τον απεικονίζουν να κρατά πάντοτε ένα νήπιο στην αγκαλιά του προστατεύοντάς το.
