Μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στο enwsi.gr ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ -και γέννημα-θρέμμα των Άνω Λιοσίων- Γιώργος Χριστοδούλου.
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Χριστοδούλου ήταν ένα από τα μεγάλα ταλέντα του ελληνικού ποδοσφαίρου στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο οποίος σύμφωνα με τις τότε εκτιμήσεις θα μπορούσε να είχε κάνει σπουδαία καριέρα ακόμα και εκτός συνόρων, διαθέτοντας σπάνιες ποδοσφαιρικές αρετές.
https://www.youtube.com/watch?v=Zhp_-Rxls4U
Διαβάστε τη συνέντευξη:
Σε μια πορεία 94 ετών, η ιστορία της ΑΕΚ έχει γραφτεί από τεράστια αστέρια. Από αθλητές που έκαναν τη διαφορά, που άλλαξαν τη μοίρα της ομάδας, που γέμισαν με αναμνήσεις τον κόσμο. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι. Από εκείνους που μπορούν να κάνουν λίγα, αλλά να υπόσχονται πολλά. Όπως ο Γιώργος Χριστοδούλου. Απίστευτο ταλέντο, ο Ελληνας Τζορτζ Μπεστ, που μπορούσε να κάνει θαύματα, αλλά (αυτό)περιορίστηκε στα λίγα.
Ηταν ο εκλεκτός του Μπάγεβιτς. Εκείνον επέλεξε για την κορυφή της επίθεσης στο πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Εκανε θαύματα: η νίκη τίτλου στην Τούμπα έφερε την υπογραφή του, στο ματς πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό τους κρατούσε μόνος του, το ποίημα με την Ξάνθη ακόμα μνημονεύεται. Και μετά: το τέλος.
Το enwsi.gr επαναφέρει τον Χριστοδούλου στο προσκήνιο για να διηγηθεί τη ζωή που έζησε και να σκιαγραφήσει εκείνη που δεν έζησε. Διαβάστε και θα καταλάβετε.
«ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ Ο ΜΙΜΗΣ»
Παιδικά χρόνια. Πως ξεκινάς, πως είναι η ζωή σου;
«Μόνο μπάλα. Τίποτε άλλο. Στη γειτονιά που παίζαμε στην αλάνα. Εγώ ήμουν καθαρό ταλέντο αλάνας. Ξεκίνησα από τον Ακράτητο, την ομάδα της περιοχής. Επαιξα τέσσερα χρόνια εκεί, ώσπου με είδε ο Βαγγέλης Μπατιστάτος. Τότε έφερε τον Γυφτάκη και τον Ανδρέα Βούλγαρη και με είδαν σε έναν αγώνα. Αρεσα στην ΑΕΚ. Τότε με τον Ακράτητο παίζαμε στη Β’ Αθηνών. Εμεινα άλλη μια χρονιά, όπου παίξαμε στην Α’ Αθηνών. Οσο έπαιξα εγώ εκεί, ο Ακράτητος έπαιρνε κάθε χρόνο το πρωτάθλημα. Τελευταία χρονιά, ήταν το μπαράζ με τη Βουλιαγμένη. Ισοβαθμήσαμε για το ποιος θα ανέβει στην Δ’ Εθνική. Στην ΑΕΚ με ήξεραν και έτσι έγινε εκείνη τη χρονιά η μεταγραφή, επί Ζήτα (σ.σ. Ζαφειρόπουλου)».
Ως πιτσιρικάς εσύ ήσουν ΑΕΚτζής. Πως αντιμετώπιζες το ποδόσφαιρο;
«Εμενα δίπλα δίπλα με τον πρώην δήμαρχο Λιοσίων, τον Παπαδήμα. Ο πατέρας του, μόνο…εικόνισμα στο σαλόνι δεν είχε τον Μίμη Παπαϊωάννου. Από αυτούς τους ΑΕΚτζήδες. Μικρός, έχω δει το ματς με την Πόρτο, την επόμενη χρονιά με τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Με έπαιρνε συνεχώς με τον γιο του και βλέπαμε ματς. Είχα και κάποιες πράσινες επιρροές. Μόνο Ολυμπιακός δεν ήμουν. Η σχέση μου με την ΑΕΚ ήταν πολύ καλή, γι’ αυτό και δέχτηκα να πάω. Οι θείοι μου ήταν ΑΕΚτζήδες, όλο το περιβάλλον φιλικό».
Υπήρξε ενδιαφέρον τότε από άλλες ομάδες;
«Με ήθελε ο Παναθηναϊκός. Είχαμε πάει μάλιστα με αντιπροσωπεία του Ακράτητου στον Βαρδινογιάννη, που τους έλεγε κάτι περίεργα. Δεν τα έβρισκαν με την ομάδα στα λεφτά. Ηρθε ο Μπατιστάτος. Εδωσαν οκτώ παίκτες από το ερασιτεχνικό, μεταξύ των οποίων και ο πατέρας του Αραβίδη. Ετσι, χωρίς λεφτά, έγινε η μεταγραφή. Από τον Ακράτητο στα 18 μου βρέθηκα στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 1985».
«ΗΤΑΝ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΚ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ»
Καλοκαίρι του ’85, πας σε μια ομάδα που είναι σε κρίση. Δεν έχει τη λάμψη του παρελθόντος. Πως είναι η κατάσταση;
«Αρχικά μπήκα στην πρώτη ομάδα ως ημιεπαγγελματίας. Ηταν ντροπή εκείνα τα χρόνια. Όταν μπήκα στην ομάδα, βρίσκω μια ομάδα που ήταν παρεούλες, παρεούλες. Της πουτ… Είχε αυτό το πρόβλημα η ΑΕΚ και ήταν μόνιμο, μέχρι που λύθηκε με τον Μπάγεβιτς».
Εσύ έρχεσαι να παίξεις σε μια ομάδα που έχει στην επίθεση μεγάλους παίκτες. Πως είναι ο συναγωνισμός;
«Εστερχάζι, Μαύρο, Δύντσικο, Σάντμπεργκ, νομίζω και ο Βοϊτσίδης. Από τους καλύτερους επιθετικούς στην Ελλάδα. Αλλά στην ομάδα δεν υπήρχε ομόνοια. Οι παίκτες μεταξύ τους δεν ήταν αγαπημένοι. Ο Γκμοχ που ήταν τότε προπονητής, δεν κατάφερε να μας ενώσει. Ετσι κι αλλιώς, ήταν ένας άνθρωπος που κοίταζε πώς να ελιχθεί για να βγάλει τη χρονιά. Αυτό κατάλαβα, αν και ήμουν πιτσιρικάς».
Στο φινάλε εκείνης της χρονιάς πάντως, έπαιξαν αρκετοί νεαροί. Σταφυλίδης, Πορφύρης. Εσύ γιατί δεν πήρες ευκαιρίες;
«Δεν ξέρω τι κόλλημα είχε φάει ο Γκμοχ με εμένα, τι τον είχε πιάσει. Επρεπε να μου δώσει την ευκαιρία, όταν παίξαμε με τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά του κυπέλλου. Αλλά ξαφνικά, εκείνος έβαλε τον Πορφύρη που ήταν σέντερ μπακ και η ομάδα έπαιζε χωρίς επιθετικό. Τον ρώτησα: “γιατί δεν με βάζεις;”. Και μου είπε γιατί δεν έχω μακρινή μπαλιά».
Εκείνη τη σεζόν πάντως, αρχίζεις να καταγράφεις τις πρώτες συμμετοχές σου. Πως είναι τα πράγματα;
«Με έβαλε ορισμένα παιχνίδια στα φιλικά. Στο πρωτάθλημα έκανα μια συμμετοχή, με αντίπαλο την Καλαμαριά. Και μετά με έβαλε σε ένα ματς κυπέλλου με την Παναχαϊκή, όπου σκόραρα κιόλας. Αλλά μετά δεν με έβαλε ποτέ».
Είχες το θάρρος να του μιλήσεις, να του ζητήσεις εξηγήσεις;
«Μίλαγα συνέχεια και μου έλεγε παράξενα πράγματα. Μία μου έλεγε πως δεν έχω μακρινή μπαλιά, μία πως πρέπει να κάνω υπομονή. Και εγώ έπαιζα καλά από τότε. Επρεπε να μου δώσει την ευκαιρία. Ήταν εξωφρενικό αυτό που συνέβαινε. Είχε κυκλοφορήσει τότε και μια βλακεία πως θα πάω στον Παναθηναϊκό και εκείνος μου έλεγε πως είμαστε οικογένεια Παναθηναϊκών και δεν μπορώ να παίζω. Εκανα πολλά παράπονα, πήγα και στον Ζαφειρόπουλο στα γραφεία»
«ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ»
Η πρώτη σεζόν δεν είναι όπως θέλεις. Η επόμενη πως είναι για σένα;
«Και η δεύτερη είναι απογοητευτική. Ξεκινάμε προετοιμασία με τον Φαφιέ στην Ολλανδία και εγώ είμαι βασικός. Εχουν μείνει στην επίθεση Μαύρος, Δίντσικος, Βοϊτσίδης και ο Πατίκας. Η σχέση μου με τον Φαφιέ είναι εξαιρετική. Μόλις γυρίσαμε από την προετοιμασία, ξαφνικά με βγάζει εκτός».
Πως το εξηγείς εσύ αυτό;
«Στα τραγικά αποδυτήρια. Χωρισμένα σε ομαδούλες. Ο Αρμόδωρος με τον Αρβανίτη στη μία πλευρά, ο Μανωλάς με τον Γεωργαμλή σε άλλη. Ηταν στα μαχαίρια, ειδικά στη χρονιά με τον Γκμοχ».
Η χρονιά ξεκινά καλά, αλλά γρήγορα πάλι περιπέτειες. Φεύγει ο Φαφιέ, έρχεται ο Αλέφαντος. Πως είναι για εσένα;
«Ο Αλέφαντος όταν ξεκίνησε, είπε εγώ δουλεύω με 18 παίκτες. Τους ημιεπαγγελματίες δεν τους θέλω. Εβαλα εγώ κάποιους ανθρώπους και του μίλησαν, τον συγχωρεμένο τον Σπύρο Λιώση τον μπουζουκτσή και ο Αλέφαντος με πήρε για δοκιμή. Μόλις με είδε, άρχισε τα δικά του. Παικταρά μου, εσύ θα τους τρελάνεις, του χρόνου θα σε έχω προετοιμασία. Ενώ στην αρχή μας έβγαλε εκτός ομάδας, μετά άλλαξε».
Οσα συνέβησαν με τον Αλέφαντο και τον Μαύρο και το φάγωμα του Θωμά, θα μπορούσαν να είναι ευκαιρία συμμετοχής για εσένα;
«Δεν πήρα χρόνο συμμετοχής. Ο Αλέφαντος έφυγε και τελειώσαμε με τον Χρηστίδη. Ηταν δύσκολη χρονιά και η ομάδα έφτασε να κινδυνεύει. Θυμάμαι πως ήταν ματς με τον Αρη που παίζαμε στο ΟΑΚΑ και αν το χάναμε, θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα. Υποτίθεται πως στα τελευταία ματς θα παίρναμε ευκαιρίες. Αλλά η ομάδα δεν πήγε καλά και δεν πήραμε χρόνο».
«ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ»
Δεν καταφέρνεις να φανείς, αλλά την επόμενη χρονιά έρχεται ο Βεσελίνοβιτς. Αλλάζει κάτι για εσένα;
«Γράφτα να τα μάθει ο κόσμος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η ΑΕΚ δεν μου είχε πάρει ένα ζευγάρι παπούτσια. Τόσο χάλια. Τα πληρώναμε μόνοι μας. Μου δίνει μια ευκαιρία ο Βεσελίνοβιτς στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά εγώ δεν έχω παπούτσια. Μπαίνω μέσα και γλιστράω. Μου έρχεται 3-4 φορές η μπάλα και εγώ γλιστράω και τη χάνω. Τελειώνει το ματς. Μου έβαλε χέρι ο Τόζα και μου λέει δεν έχεις να πάρεις παπούτσια. Αλλά δεν είχα λεφτά να πάρω ούτε παπούτσια».
Το συμβόλαιο που είχες με την ΑΕΚ δεν σε κάλυπτε;
«Ηταν ημιεπαγγελματικό. Δίχως λεφτά. Τίποτα. Τα μόνα λεφτά που πήρα ήταν από τα πριμ στη χρονιά του πρωταθλήματος».
Ποια ήταν η συνέχεια;
«Αφού είδα πως δεν παίζω και πως ο Νίλσεν πήγαινε με χίλια για πρώτος σκόρερ, αποφασίζω να πάω στον Αχαρναϊκό».
Πως είναι οι σχέσεις σου με την τότε διοίκηση;
«Ενώ όλους τους άλλους τους άφηναν, εμένα δεν με άφηναν να πάω ούτε με υποσχετική. Εκανα παράπονα γιατί δεν έπαιζα, αλλά εκείνοι μου έλεγαν πως δεν είμαι ακόμα έτοιμος».
Πότε αλλάζει για εσένα η κατάσταση;
«Πέτυχα 11 γκολ σε πέντε μήνες με τον Αχαρναϊκό στη Β’ Εθνική. Το καλοκαίρι στην ΑΕΚ έρχεται ο Μπάγεβιτς και πάω με τον Στέλιο Σεραφείδη να με δει. Του είπα πως αισθανόμουν, ότι με είχαν αδικήσει. Με δοκίμασε και με κράτησε στην ομάδα. Στο ίδιο γκρουπ ήταν ο Φαμέλης που τον είχε πάρει και στην προετοιμασία».
Υπήρχε κάποιος που σε πίστευε από τη διοίκηση;
«Ο Σεραφείδης με πίστευε πολύ, που ήταν τότε στο τεχνικό επιτελείο»
«Ο ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ»
Πως είναι τα πράγματα στην επιστροφή σου στην ΑΕΚ; Εχει βελτιωθεί η κατάσταση;
«Μέχρι τον Δεκέμβριο έχει αποκατασταθεί πλήρως το κλίμα στα αποδυτήρια. Οι σχέσεις όλων των παικτών, ήταν όπως έπρεπε να είναι. Ο Μπάγεβιτς δεν χρειάστηκε χρόνο για να φτιάξει τα αποδυτήρια. Και να φύγουν και ορισμένοι που δημιουργούσαν προβλήματα».
Υπάρχουν μύθοι για το πώς δούλευε ο Μπάγεβιτς με τους φορ. Ισχυε αυτό με εσένα;
«Εγώ ήμουν ένα ατόφιο ταλέντο, εγωιστής. Στον Ακράτητο μου μιλούσαν οι προπονητές που ήταν οι παλιοί παίκτες της ομάδας. Εγώ κατέβαζα το κεφάλι κάτω, άρχιζα τις ντρίπλες και ούτε καταλάβαινα πως παιζόταν το ποδόσφαιρο. Ο Μπάγεβιτς μου έμαθε να παίζω ποδόσφαιρο, πως παίζεται η θέση του σέντερ φορ. Μετά όλα έγιναν πιο απλά για εμένα. Μέσα από την τακτική, με προσωπική δουλειά. Μου έδειχνε κινήσεις του σέντερ φορ».
Πως ήταν να έχεις να ανταγωνιστείς τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος;
«Πίστευα πολύ στον εαυτό μου. Ηξερα, ότι αν με βάλουν να παίξω, θα το κάνω. Δεν έβλεπα ποιος ήταν απέναντι».
«ΠΡΟΔΩΣΑ ΤΟΝ ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ»
Εκείνα τα χρόνια υπήρχε η φήμη, πως ήσουν το μεγάλο πουλέν του Μπάγεβιτς. Εσύ το ένιωθες αυτό;
«Βέβαια. Αλλά τον πρόδωσα τον άνθρωπο»!
Όταν ο Γιδόπουλος μπήκε και είπε το καλοκαίρι πως θα πάρετε το πρωτάθλημα, εσύ πως το εισέπραξες;
«Αυτά είναι λόγια στερεότυπα. Ανέλαβε την ΑΕΚ και έπρεπε να πει τα ίδια. Αλλά βλέποντας τον Οκόνσκι στο γήπεδο και τη δουλειά που κάναμε, το πίστεψα κι εγώ».
Φτάνουμε στον Δεκέμβρη του ΄88, όπου ο Μπάγεβιτς δίνει το οκ για να φύγει ο Νίλσεν και ποντάρει σε εσένα. Σε αγχώνει αυτό;
«Όχι. Δεν ένιωθα κανένα άγχος. Ημουν και στην…κοσμάρα μου. Δεν το έβλεπα έτσι».
Ενιωθες την πίεση του κόσμου για το πρώτο πρωτάθλημα;
«Η μόνη πίεση που αισθανόμουν, ήταν να παίξω και να βγάλω το παιχνίδι. Επειδή έκανα μαλ… Αν ήμουν εγώ δυνατός, σε όποιο γήπεδο και να έπαιζα θα έπαιζα την μπάλα μου. Και μπροστά σε 300.000 κόσμου να με έβαζαν, ήξερα πως εγώ θα είμαι καλός. Αρκεί να ήμουν δυνατός, αλλά ήξερα ό,τι ορισμένες φορές δεν ήμουν όπως πρέπει».
Εκείνη τη σεζόν η ΑΕΚ δεν είχε πολλά μεγάλα ονόματα, αλλά διέθετε έναν άξονα που έκανε τη διαφορά;
«Αυτό ήταν σημαντικό, αλλά κυρίως η αγάπη. Μας έκανε ομάδα ο Μπάγεβιτς. Είχα πολλούς προπονητές μέχρι τότε. Λίγο ο Αλέφαντος στην τακτική πλησίαζε λίγο. Αλλά κανείς δεν έκανε όσα μας έκανε ο Μπάγεβιτς».
«Ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΟΣ»
Δωμάτιο με ποιον ήσουν; Με ποιους έκανες παρέα τότε;
«Με τον Πατίκα, τον Μπατάλη, τον Πίττα, τον Βασιλόπουλο. Και μερικές φορές δωμάτιο με τον Μήνου».
Ο Πατίκας ήταν τόσο χασογκόλης όσο έλεγαν;
«Ηταν ψυχολογικό. Είχε τεχνική και δεν του φαινόταν. Αν τον παρατηρούσες, το έβλεπες. Ηταν το στυλ του. Ισως ήταν περισσότερο γρήγορος από όσο έπρεπε».
Ο Οκόνσκι είναι ό,τι καλύτερο έχεις δει ποδοσφαιρικά;
«Βέβαια. Φοβερός παίκτης. Μεγάλο δεκάρι. Τρομερή τεχνική κατάρτιση. Καλό παιδί ήταν. Πολύ παικταράς. Μαραντόνας. Ετσι τον έλεγα. Εχει πάρει την μπάλα στην προετοιμασία, από το γήπεδο που κάναμε προπόνηση και την πήγε χωρίς να του πέσει στο ξενοδοχείο. Μαγικός παίκτης, τρομερό αριστερό».
Ισχύει πως τότε σας μάζευαν οι πιο παλιοί για να σας μιλήσουν στο δωμάτιο πριν το ματς;
«Ισχύει. Όταν υπήρχε λόγος γινόταν».
«ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ»
Αρχισες να μπαίνεις στην 11άδα. Πρώτο ματς στην Τούμπα;
«Ηταν αυτό που είχα από παιδάκι. Πήγαιναν εκεί Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και έχαναν. Περίμενα το ζήσω. Να μπω και να παίξω. Και πιστεύω, πως το κατάφερα. Ο ΠΑΟΚ ήταν πρώτος αν θυμάμαι καλά. Ηταν φινάλε του πρώτου γύρου. Ο Πατίκας δεν έπαιζε, ο Νίλσεν έχει φύγει. Εκανε ένα σχήμα ο Μπάγεβιτς, που έβαλε εμένα κάτι σαν δεκάρι με προωθημένο τον Οκόνσκι. Κάναμε μια μεγάλη νίκη. Εκεί πιστέψαμε πως θα πάρουμε το πρωτάθλημα. Νομίζω, πως αυτό είναι το κομβικό παιχνίδι. Αποδυτήρια χαμός. Είχαν γίνει κάποια επεισόδια, αλλά εμάς δεν μας νοιάζει τίποτα».
Πως είναι για έναν πιτσιρικά να μπαίνει και να βάζει γκολ σε ένα τέτοιο ματς;
«Δεν έπαιρνα χαμπάρι. Εχω κάνει μεγάλα λάθη στη ζωή μου. Δεν θα έπαιζα μπάλα στην Ελλάδα».
«Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ»
Ερχεται ο «τελικός» με τον Ολυμπιακό. Με ισοπαλία παίρνει το πρωτάθλημα, αλλά η πίεση είναι τεράστια;
«Εχουμε έρθει σε αυτήν τη θέση, επειδή την περασμένη εβδομάδα είχαμε χάσει στη Ριζούπολη. Εκείνη την ημέρα με τον Απόλλωνα, ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση. Σε μια φάση έπρεπε να βάλω το κεφάλι στη φωτιά, αλλά δεν το έκανα. Φοβήθηκα. Τρελάθηκε ο Μπάγεβιτς. Αναγκαστήκαμε να δώσουμε τον υπέρ πάντων αγώνα με τον Ολυμπιακό. Πιστεύω, πως έκανε καλό που μας πήγαν στην Πάρνηθα. Δεν ξέρω αν ήταν πίεση για τους άλλους. Εγώ δεν ένιωθα έτσι. Εγώ ζούσα το όνειρο μου».
Είχε σχεδιάσει κάτι ιδιαίτερο ο Μπάγεβιτς σε εκείνο το ματς;
«Δεν άλλαξε κάτι. Αυτά που κάναμε όλη τη χρονιά. Όχι να παίξουμε πιο αμυντικά. Ο Ολυμπιακός ήταν λίγο καλύτερος από εμάς. Εκανε κάποιες φάσεις, με κορυφαία εκείνη που έβγαλε ο Μανωλάς. Τι έκανε ο άνθρωπος; Είναι μπροστά μου η φάση και δεν το πίστευα. Πιστεύω, πως αυτή η φάση ήταν που πήραμε το πρωτάθλημα».
Πως φτάνουμε στο γκολ του Τάκη;
«Μας είχε αποβάλει δύο παίκτες. Ο Μπάγεβιτς αναγκάζεται να με βγάλει, ήμουν και κουρασμένος και βάζει τον Καραγκιοζόπουλο. Ημασταν καλά προετοιμασμένοι. Ο Τάκης έχει έναν χρόνο να παίξει μπάλα. Αλλά πάταγε καλά. Ηταν παίκτης που δεν χρειαζόταν να έχει πολλά παιχνίδια στα πόδια του».
Και μετά;
«Τρέλα. Μπουζούκια. Μεγάλο πανηγύρι. Εάν δεν έχεις πάρει πρωτάθλημα, δεν μπορεί κάποιος να το περιγράψει με λόγια».
«ΔΥΝΑΤΗ ΕΔΡΑ Η ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ»
Η φιέστα στη Νέα Φιλαδέλφεια πως είναι;
«Είναι κάτι τρομακτικό. Εύχομαι σε όλους να το ζήσουν ξανά».
Εχεις ζήσει ΟΑΚΑ και Νέα Φιλαδέλφεια. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά;
«Καμία σχέση. Η Νέα Φιλαδέλφεια ήταν πολύ δυνατή έδρα. Θυμάμαι στο ματς με τη Μαρσέιγ είχαν πάθει πλάκα οι παίκτες της».
Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΟΛ ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ
Η επόμενη χρονιά πως είναι για εσένα;
«Κάναμε μια πολύ καλή προετοιμασία. Εκεί με τα παιχνίδια που έχω κάνει και με τη δεύτερη προετοιμασία σε υψηλό επίπεδο, βρίσκομαι στην καλύτερη κατάσταση. Είμαι πολύ καλά προπονημένος, αλλά έκανα τις δικές μου μαλ… Εφτασα να κληθώ στην Εθνική, αλλά δεν έπαιξα σε παιχνίδι. Με πήρε ο Γεωργιάδης στην Εθνική. Είχα τραυματιστεί στον αστράγαλο και μετά άργησα».
Εχεις το μαγικό γκολ με την Ξάνθη, που είναι χάι λάιτ για εκπομπές. Πως το εμπνεύστηκες αυτό;
«Τέτοια πράγματα κάναμε. Αυτά ήταν τα παράσημα της αλάνας. Πίστευα πως θα σκοράρω. Όταν ήμασταν μικροί, προπονιόμασταν ποιος θα βάλει γκολ με τακουνάκι. Αυτά ήταν φυσιολογικά για εμένα. Τα είχα».
«ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΜΙΚΤΗ ΚΟΣΜΟΥ»
Εκείνη τη χρονιά υπήρξαν και τα σπουδαία μας με τη Μαρσέιγ. Πως τα έζησες;
«Στο ματς στην Αθήνα είχα ένα πρόβλημα και δεν ξεκίνησα βασικός. Μπήκα στο 46’. Με αντίπαλο τον Φέρστερ. Καλύτερος μαντουμαδόρος του κόσμου. Μικτή κόσμου. Στη Μασσαλία, είχε πάθει πλάκα. Το δικό μας στυλ ήταν να έρχεται η μπάλα σε εμένα και εγώ να τη σπάω. Εκείνος δεν μπορούσε να με σταματήσει. Και έρχεται στο 30’ και μου δίνει μια κλωτσιά στον μηρό, με τελείωσε. Εκείνα τα ματς ήταν απίστευτα. Είχαμε παίξει και με άλλες ομάδες, την Ντιναμό Δρέσδης. Αλλά η Μαρσέιγ ήταν 11 σιδερένιοι. Την ομάδα που είχε πάρει ο Ταπί και ήθελε το πρωταθλητριών. Είχα παίξει και με την Μπιλμπάο, αλλαγή και στα δύο ματς. Αλλά η Μαρσέιγ ήταν, κάτι τρομερό. 11 παίκτες τρομεροί. Εμείς είχαμε σε φυσική κατάσταση καλύτερους τους Παπαϊωάννου, Σαββίδη. Ε, δεν τους έβλεπαν. Ο Σαββίδης ήταν ο πιο προπονημένος παίκτης που ήρθαμε. Ο καλύτερος σε ταχύτητα».
Μπορούσε να κάνει κάτι η ΑΕΚ με τη Μαρσέιγ;
«Από ό,τι φάνηκε, μπορούσαμε. Εάν μας είχε βοηθήσει και ο διαιτητής. Στη Γαλλία μας έχει ακυρώσει γκολ για να δώσει φάουλ εκτός περιοχής. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Στην ίδια φάση, είχαμε δοκάρι».
Τα χρόνια του Γιδόπουλου, η ΑΕΚ μπορούσε να πάρει άλλον τίτλο;
«Είχαμε προβλήματα. Οι δυνατότητες της ομάδας ήταν άλλες, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που έπρεπε».
Πως ήταν τότε το ποδόσφαιρο; Εζησες Βαρδινογιάννη, Κοσκωτά. Δύσκολα;
«Πιστεύω, ότι ήταν πιο ισορροπημένη η κατάσταση. Εάν δεν ήταν, δεν θα έπαιρνε η ΑΕΚ τρία πρωταθλήματα. Αλλά υπήρχαν τρελά ματς μέσα στους αγώνες που να μας εξόργιζαν».
Το 11 στην πλάτη πως προέκυψε;
«Το φορούσα από πιτσιρικάς. Το είχα και στον Ακράτητο. Μακάρι να έπαιζα με τον Θωμά, ήταν καλό παιδί. Ήταν ο καλύτερος επιθετικός που έχω δει. Κίλερ μέσα στην περιοχή».
Πιο ολοκληρωμένος παίκτης που έχεις δει;
«Ο Σαραβάκος. Δεν πιανόταν λόγω ταχύτητας, αλλά και αποτελεσματικός».
Πρόλαβες αρκετές αλλαγές διοικήσεων. Σε επηρέασε;
«Δεν έφταναν σε εμάς. Είχε τον τρόπο του ο Μπάγεβιτς και δεν μας άγγιζαν».
Η ΠΤΩΣΗ
Μετά αρχίζει η δική σου πτώση. Είναι αλήθεια πως ο Μπάγεβιτς μεσολάβησε για να φύγεις δανεικός;
«Το ζήτησα εγώ. Το καλοκαίρι του ’91. Είχα κάνει προετοιμασία με τις μεταγραφές, των Δημητριάδη, Αλεξανδρή, Σαμπανάντζοβιτς. Είχαμε επαφή με τον Μπάγεβιτς».
Πίστευες πως θα γυρίσεις ξανά στην ΑΕΚ;
«Ναι. Αλλά έκανα κακές επιλογές. Μη επαγγελματικές και μη συμβατές από το ποδόσφαιρο».
Δεν εμφανίζεσαι συχνά. Εγινε από επιλογή;
«Είμαι πολύ εγωιστής. Εγινε από εγωισμό και μαλ… Είναι λάθος που δεν πηγαίνω στην ομάδα. Τελευταία φορά που είδα την ΑΕΚ ήταν στο Τσάμπιονς Λιγκ, όταν παίζαμε στη Λεωφόρο. Με έναν φίλο ΑΕΚτζή, στην εξέδρα των φανατικών».
Σε γνώρισε ο κόσμος; Υπάρχουν ακόμα αναφορές για την ΑΕΚ;
«Πέρασαν τα χρόνια Σταύρο. Πάνε τα μαλλιά, άλλαξαν όλα. Ενας που έχει καιρό να με δει, με θυμάται ακόμα και κάθε φορά μου λέει για το γκολ με την Ξάνθη».
Ποιος ήταν ο πιο σκληρός αντίπαλος που είχες;
«Καρλ Χάιντζ Φέρστερ. Βέβαια και ο Βλάχος, όταν έπαιζε στον Απόλλωνα. Και ο Καλιτζάκης».
Με τα υπόλοιπα παιδιά, ποιες αναμνήσεις έχεις;
«Καλές. Ο Μανωλάς, ο Τόνι, παιδιά που δούλευαν πολύ. Μια μέρα βρήκα στην παραλία τον Λάμπρο Γεωργιάδη».
Υπάρχει η αίσθηση, πως ήσουν χαμένη ευκαιρία για την ΑΕΚ. Συμφωνείς με αυτό;
«Εάν μου έμπαινε στο μυαλό πως θα ήμουν επαγγελματίας αθλητής, θα έκανα μεγάλα πράγματα».