ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – Αν υπήρχε βραβείο υποκρισίας, αυτό δικαιωματικά θα ανήκε στο δήμαρχο Φυλής Χρήστο Παππού και τη διοίκησή του. Όχι μόνο υποκρισίας αλλά και θράσους.
Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο Φυλής ο κ. Παππούς επιδόθηκε στο αγαπημένο του επικοινωνιακό «σπορ», κατηγορώντας το Δημήτρη Μπουραΐμη ότι, επι διοίκησής του, «χάθηκε» η δυνατότητα να μπει ο δήμος Φυλής σε πρόγραμμα χρηματοδότησης του ΑΣΔΑ για συντηρήσεις δρόμων στη Δυτική Αθήνα. Παρουσίασε, μάλιστα, τρία χρόνια μετά, «αποκαλυπτικό» έγγραφο του Συνδέσμου προς το δήμο.
Δε θα σταθούμε στο γεγονός ότι ο κ. Παππούς δε μπήκε καν στον κόπο να ενημερωθεί για το αν ο πρώην δήμαρχος αδιαφόρησε να απαντήσει στον ΑΣΔΑ ή αν είχε ζητήσει διαφορετική αντιμετώπιση από τους άλλους δήμους ή αν επέμεινε στα συγκεκριμένα έργα που είχε ζητήσει με έγγραφό του (αρ. πρωτ. 4366/20-12-2011) από τον Αναπτυξιακό Σύνδεσμο. Του αρκεί να πιστεύει, άλλωστε, ότι μια διοίκηση μπορεί να κοροϊδεύει τον κόσμο, ρίχνοντας πίσσα εκεί όπου υπάρχει ανάγκη για νέο δρόμο.
Ούτε είχε το θάρρος να παραδεχθεί ότι τα χρήματα με τα οποία ολοκληρώθηκε πρόσφατα η συντήρηση δρόμων και πεζοδρομίων σε περιοχές του δήμου Φυλής ήταν χρηματοδότηση που είχε πάρει η διοίκηση Μπουραΐμη από τον πρώην υπουργό Μεταφορών Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, διαμέσου της Περιφέρειας.
Θα σταθούμε, όμως, στο γεγονός ότι την ώρα που ο Χρήστος Παππούς «κουνούσε» το δάκτυλο στο Δημήτρη Μπουραΐμη, απέκρυπτε πως είναι ο κύριος υπαίτιος για το «λουκέτο» σε οποιαδήποτε μορφή μελλοντικής ανάπτυξης του δήμου, αφού σταμάτησε το ΣΟΑΠ δήμου Φυλής, αφήνοντας απλήρωτη επιπλέον την ειδική μελετήτρια που είχε αναλάβει να το εκπονήσει.
Η ειρωνεία είναι πως, σε δελτίο Τύπου του δήμου, με ημερομηνία 20/12/2014 αναφερόταν: «Την Τρίτη έχει προγραμματιστεί σύσκεψη στο Γραφείο του Δημάρχου Φυλής Χρήστου Παππού με το Γενικό Διευθυντή του ΑΣΔΑ κ. Μόσχο Διαμαντόπουλο, Αντιδημάρχους και υπηρεσιακούς παράγοντες για το ΣΟΑΠ Φυλής, καθώς ο Δήμος Φυλής εστιάζει τις δράσεις του ΣΟΑΠ στο Πάρκο Πόλης και επιδιώκει να τις συνδυάσει με την προσπάθεια απαλλοτρίωσης των ιδιοκτησιών στη συγκεκριμένη περιοχή».
Λίγες ημέρες αργότερα, ο δήμαρχος που – κατά δήλωσή του – «εστιάζει τις δράσεις του ΣΟΑΠ στο Πάρκο Πόλης» αρνήθηκε να δώσει εντολή για να ξεκινήσει η 2η φάση του ΣΟΑΠ δήμου Φυλής, κοινώς το «πάγωσε». Το μόνο που κλήθηκε να εγκρίνει το δημοτικό συμβούλιο ήταν το ΣΟΑΠ Δυτικής Αθήνας, το οποίο προβλέπει οριζόντιες (δηλαδή ίδιες) παρεμβάσεις σε 8 δήμους με διαφορετικά προβλήματα. Με άλλα λόγια: «Πιάσ’ το αβγό και κούρευ’ το».
Τρία χρόνια, μετά την ανάληψη της διοίκησης Παππού και τα «παχιά» λόγια, έχει σταματήσει κάθε πολεοδομική μελέτη, χωρίς να προχωρήσει κάποιο παράλληλο έργο. Όποιο αναπτυξιακό πρόγραμμα προετοίμασε η προηγούμενη δημοτική αρχή με κύριο στόχο να σταματήσει η άναρχη ανάπτυξη του δήμου, σταμάτησε. Κάθε πολεοδομικό εργαλείο που είχε στη διάθεσή της η δημοτική αρχή, προκειμένου να μη μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε, οτιδήποτε και οπουδήποτε, καταργήθηκε. Ο δήμος Φυλής μοιάζει με μαγαζί που έχει κατεβάσει ρολά.
Τρία χρόνια μετά, η διοίκηση Παππού, απλώς «πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στους δημότες. Σαν εκείνες περί «ανάπλασης της λεωφόρου Φυλής». Όπου από τη μια κάνει λόγο για ανάπλαση και από την άλλη – εξοφλώντας προεκλογικά γραμμάτια – δίνει άδειες οικοδομής για να εδραιώσει τα τσιγγάνικα γκέτο, στην περιοχή που δραστηριοποιείται επαγγελματικά ο αντιδήμαρχος Καθημερινότητας Μιχάλης Οικονομάκης. Από τη μια παινεύεται για την «καθαριότητα» (όπου βλέπει η «πεθερά» και όχι στις γειτονιές) και από την άλλη δημιουργεί ανεξέλεγκτη χωματερή ακριβώς πάνω στη λεωφόρο που λέει ότι θα αναπλάσει. Στο χώρο όπου, επί δημαρχίας Βαγγέλη Χριστοφιλάκη, αποφασίστηκε και θεμελιώθηκε η ανέγερση του νέου Ι.Ν Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Οι πολιτικές – δημοτικές παρατάξεις, που οραματίζονται το μέλλον, ορίζουν τις αναπτυξιακές προτεραιότητες του τόπου, στηριζόμενες σε ένα πλαίσιο αρχών. Παράλληλα, με την ανοικοδόμηση των ερειπίων που παρέλαβε, η ΔΥΝΑΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ επιχείρησε να δημιουργήσει αυτό το πλαίσιο αρχών, το οποίο στηρίζεται στην ελεύθερη και συνειδητή αποδοχή αλλαγής του τρόπου ζωής και του παραγωγικού συστήματος. Υπό το πρίσμα αυτό, η διεκδίκηση των όποιων επιχορηγήσεων πρέπει να γίνεται μέσα σε ένα πλαίσιο συνοχής και όχι «βαράτε στο γάμο του Καραγκιόζη».
Όσο η παράταξη που διοικεί σήμερα το δήμο Φυλής κάθεται χαζοχαρούμενα και απολαμβάνει την εξουσία – ακριβώς πάνω στην κόψη του ξυραφιού – τόσο η πολιτική θα λειτουργεί σαν ποδήλατο: όταν πάψεις να κινείσαι, πέφτεις. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: θα πέσουμε προς τα μέσα ή προς τα έξω;